O inglés técnico xa non ten secretos pra min.

A MARCHA

ÍNDICE: 

1. INTRODUCIÓN

2. A TÉCNICA QUE CONLEVA Á MARCHA: 

2.1 TREN SUPERIOR

2.2 TREN INFERIOR

2.3 MOVEMENTO DO TRONCO

3.REGRAMENTO

1. A MARCHA: 

A marcha regúlase a través do que se coñece como a IAAF. O primeiro parágrafo da regra describe a disciplina da progresión do atleta, unha maneira consecutiva de pasos de xeito que ante o ollo humano non sexa posible captar ningunha fase aérea na  traxectoria; polo que se interpreta o contacto constante co chán.

A perna que avanza deberá estar estirada, deste xeito o xeonllo non poderá presentar flexión co primeiro contacto co chán ate a posición vertical.

2. A TÉCNICA QUE CONLEVA Á MARCHA

Debemos destacar que a marcha é unha disciplina técnica; polo que para poder aquirir unha boa progresión desta, será preciso entender esta técnica ó mesmo tempo que avanzamos dentro do regramento. 

2.1 TREN SUPERIOR.

Pódese dividir a acción dos "walkers" en dous actos: os movementos principais e os secundarios. 

Os movementos principais son os do tren inferior, conseguindo deste xeito un bo impulso cara diante, mentres que os movementos secundarios ou de apoio serán aqueles que se accionen co tronco e cos brazos, é dicir, do tren superior, os que equilibran o corpo á vez que este avanza.

        

2.2 TREN INFERIOR.

A zancada divídese en 3 fases: 

Unha primeira fase de apoio, unha fase aérea e por último a fase de 2 apoios. Unha boa técnica é aquela que permite ó "walker" desenvolverse de xeito erguido e veloz.

Na primeira fase, a perna que está en contacto co chán deberá manter o xeonllo estirado en todo momento, dacordo co regramento, ate que o pé deixe de estar en contacto co chán.

A segunda fase, ou tamén coñecida como fase aérea destaca polo movemento do pé e do xeonllo, os cales se manteñen nunha altura baixa, aproximándose ó mesmo nivel ca ó outro xeonllo. Esta acción remata cando a perna que non está en contacto co chán tócao, mentres que a perna está completamente estricada. 

A última fase, pero non por eso a menos importante, é a fase de 2 apoios.  Esta fase desenvólvese no momento no que ambos pés están en contacto co chán, por un lado, cando o pé dianteiro está apoiando o talón e por outro lado, cando o pé máis atrasado apoia a punteira. A duración desta, depende da velocidade do "walker" sendo moi curta, durando milésimas de segundos. Se partimos o corpo nunha liña imaxinaria poderíamos observar que a perna traseira presenta un maior ángulo de forza que o avanzado, o que lles permite unha maior aceleración e reduce o riesgo de rotura cando a perna dianteira toca terra.

          

          

  

2.3 MOVEMENTO DO TRONCO

O movemento dun "walker" caracterízase por unha exagerada rotación dos ombreiros. A posición e velocidade dos "walkers" depende moito do movemento de cadeira, a cal reduce a resistencia do centro de masa do corpo, que se move sobre unha liña horizontal en cada paso. A cadeira fai un movemento circular, o cal lles permite gastar menos enerxía. 

                                                

  

O movemento dos brazos deberá sincronizarse con cada paso, ao mesmo tempo que a posición dos codos deberá manterse constante e os hombreiros deberá presentar relaxación para desenvolver uns movementos máis fluídos.

O tronco deberá ir recto en todo momento, pero esto non significa que teña que ir ríxido. Para que un movemento sexa moito máis viable e sinxelo, cando a perna frontal avance deberemos inclinar un pouco o tronco cara adiante, mentres que cando só teñamos un pé no chán, a posición do noso tronco será vertical. 

A posición cuello/ cabeza deberá ser natural e relaxada, para que así a acción de brazos e hombros sexa natural e sinxela para o "walker".

                               

                             

Polo que unha boa técnica deberá aprenderse desde o principio da carreira "profesional" dun "walker", polo que será máis que necesario que a teoría impartida sexa dirixida por un profesionalque estea familiarizado neste tema e que sexa quen de desenvolver nos atletas unha boa destreza das técnicas impostas. Isto, non podemos confundilo nunca co estilo, pois esto, depende moito da xénetica e estética individual. 

3. O REGRAMENTO.

O regramento neste deporte é moi importante, xa que neste ámbito non se coñece ó gañador ate o final da proba. É dicir, hai "walkers" que poden ser descalificados ó largo do traxecto por incumplir algunhas das normas, e eso non se lles comunicará a eles ate o final. 

Esto é controlado por un xuiz, xuiza ou varios. O xurado líder é o encargado de comunicar as sancións  que se cometeron ó largo da andaina ou mesmo a descalificación. Presentarán un cartón vermello en forma de sanción. Deste xeito, o xurado ten un ou dous asistentes que se ocuparán de comunicar as distintas sancións o xuiz líder. 

O xurado evalúa a carreira dos "walkers", basándose nas observacións visuais e indicaranlle a cada atleta que está infrinxindo as normas un cartón amarelo.

Se o cartón presenta unha curvatura, significa que esta amonestación preséntase pola falta de contacto co chán nalgún momento do traxecto. 

Pero se o cartón presenta un "<" a sanción será pola extensión do xeonllo.

Cada xuíz, pode presentar o cartón amarelo a un atleta unha vez por incidencia. Si o atleta segue incumplindo as normas, o xuíz comunicaralle ó xuíz líder o ocurrido ensinándolle un cartón vermello.  Cando a un atleta lle ensinen un total de 3 tarxetas amarelas, será descalificado, con un cartón vermello. 

 

Algo interesante de xeito internacional, nas competicións internacionais, só poden excluír a un atleta, a través dun consenso de 3 xuíces (distintos países), mentras que os "walkers" poderán observar e ser partícipes das diversas amonestacións que estarán dispostas nun panel durante a carreira. Ademáis, estes, poderán beber durante o traxecto, sempre e cando sexa nas áreas oficiais opositadas dentro do recorrido da marcha.